در طراحی خودرو، چیدمان RMR یا موتور در وسط عقب، انتقال نیرو از چرخهای عقب (که به طور خلاصه به آن، MR یا موتور در وسط، انتقال نیرو از چرخهای عقب هم گفته میشود)، یکی از چیدمانهایی است که در آن، نیرو از موتوری که درست در جلوی چرخهای عقب قرار گرفته است، به این چرخها منتقل میشود. در این چیدمان، موتور در پشت اتاق سرنشینان قرار دارد. بر خلاف چیدمان RR برای موتورهای واقعشده در عقب خودرو، مرکز جرم موتور در جلوی محور عقب قرار میگیرد. از این مدل بیشتر به واسطه ممان اینرسی اندک آن و همچنین توزیع بار نسبتاً خوب آن استفاده میشود (سنگینترین جز در آن در پایه چرخ قرار میگیرد و به همین دلیل، ممان اینرسی جزء اصلی نسبتاً کم میشود). وزن عقب خودرو در این مدل چیدمان معمولاً سنگینتر است و همین موضوع باعث میشود تا در زمان ترمز، خودرو تعادل بیشتری داشته باشد. اما با توجه به اینکه وزن کمتری بر روی چرخهای جلو قرار میگیرد، در هنگام شتابگیری ممکن است که جلوی خودرو بلند شود و کمفرمانی اتفاق بیفتد. از مدلهای موتور در عقب در گذشته در خودروهای کوچکتر استفاده میشده است، زیرا وزن بیشتر در عقب خودرو میتواند اثرات نامطلوبی بر روی کنترل خودروهای بزرگ داشته باشد و دنباله خودرو را سنگین کند. به نظر میرسد که برای انتخاب این مدل چیدمان لازم باشد که اینرسی قطبی کم باشد. در خودروهایی که موتور آنها در وسط قرار میگیرد، فضای مرکز خودرو کمتر است و بنابراین، نمیتوان از این مدل چیدمان در خودروهای مسابقهای دو نفره استفاده نمود. اما در برخی از ونهای کوچک از این چیدمان استفاده میشود. در این خودروها معمولاً یک موتور کوچک و سبک در زیر قسمت بار خودرو تعبیه میشود. این کار باعث میشود تا راننده بتواند به سمت راست و جلوی خودرو حرکت کند. در نتیجه، سطح بارگذاری افزایش مییابد، اما در مقابل عمق بار اندکی کم میشود.
چیدمان RMR؛ موتور در جلوی محور عقب قرار گرفته است.
در خودروهای مسابقهای جدید، RMR به عنوان پیکربندی معمول به حساب میآید و معمولاً معادل با همان «موتور وسط» است. از این چیدمان، به خاطر توزیع بار مناسب و در نتیجه داینامیک خوب خودرو، در خودروهای مسابقهای فرمول (مانند فرمول یک یا ایندیکار) با چرخهای آزاد و همچنین، در خودروهای مخصوص مسابقه سرعت استفاده میشود. از این مدل پیکربندی همچنین در خودروهای بسیار کوچک دهه 1950 هم استفاده شده است. در این خودروها، موتور خودرو جای زیادی را نمیگیرد. مدل RMR با وجود چالشهایی که در طراحی، نگهداری و تعمیرات و عدم وجود فضای بار در آن وجود دارد، اما به خاطر موفقیتی که در خودروهای مسابقه به دست آورده است، در خودروهای مسابقهای جاده بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. مدلِ موتور وسط چهارچرخ محرک نیز یکی دیگر از مدلهایی است که همان مزایا را در اختیار قرار میدهد و بیشتر زمانی از آن استفاده میشود که کشش بیشتری لازم باشد. از جمله این موارد میتوان به برخی از سوپرخودروها یا در خودروهای رالی گروه B اشاره کرد.
بیشتر بخوانید: موقعیت موتور خودرو - قسمت دوم
خودروی NW Rennzweier مدل 1900 یکی از اولین خودروهای مسابقه بود که موتور آن در وسط قرار داشت و هر چهارچرخ آن محرک بودند. از جمله خودروهای شناختهشده دیگر با این مدل جایگذاری موتور میتوان به بنز Tropfenwagen مدل سال 1923 اشاره کرد. این خودرو بر اساس طراحی یک مدل دیگر به نام Rumpler Tropfenwagen مدل سال 1921 ساخته شده بود. این خودرو توسط ادموند ون رامپلر که یک مهندس اتریشی بود و در دایملر کار میکرد، ساخته شده بود. مدل بنز Tropfenwagen توسط فردیناند پورشه به همراه ویلی والب و هانز نیبل ساخته شده بود. از این خودرو در مسابقات سالهای 1923 و 1924 استفاده شد و بیشترین موفقیت خود که مقام چهارم بود را در مسابقات گرند پریکس ایتالیا در مونزا به دست آورد. بعداً هم فردیناند پورشه از مدل موتور وسط خود در خودروهایAuto Union Grand Prix در دهه 1930 استفاده کرد. این خودرو اولین خودرو با مدل RMR بود که برنده شد. هر چند آقای میلر اسپشالز، چند دهه قبل از آنها چند بار در مسابقه در Indianapolis شرکت کرده بود که بین سالهای 1939 تا 1947 بود. در سال 1953 بود که پورشه خودروی کوچک خود، یعنی مدل 550 Spyder با پیکربندی RMR ارائه کرد. ظرف مدت یک سال بود که این خودرو توانست در کلاس خودروهای کوچک و مسابقهای در برابر خودروهای بسیار بزرگتر از خود به پیروزی دست یابد - و این نشانهای بود از اینکه بسیاری از چیزهای دیگر هم در راه است. به همین ترتیب، مدل 718 هم در سال 1958 به بازار آمد. اما همان اواخر دهه 1950 بود که دوباره از مدل RMR در گرند پریکس (که همان فرمول یک امروزی است) به شکل Cooper-Climax (1957) استفاده شد. بلافاصله، پس از آن هم خودروهایی از سوی BRM و Lotus ارائه شدند. خیلی زود، فراری و پورشه هم تلاش کردند تا از مدل RMR در گرند پریکس استفاده کنند. تاریخچه چیدمان RMR به Indianapolis در سال 1961 بر میگردد که شرکت خودروسازی Cooper از آن استفاده کرد. جک برابهام به مقام سوم و نهم دست یافت. کوپر برنگشت، اما از سال 1963 خودروهای موتور وسط از سوی خودروسازانی همچون Brabham، Lotus و Lola ارائه شد که با هم رقابت میکردند. در سال 1951 هم لوتوس توانست تا با خودروی مدل Type 38 خود در مسابقات ایندی به پیروزی دست یابد.
از چیدمان موتور وسط در عقب خودرو به وفور در خودروهای کوچکی همچون Isetta یا Zündapp Janus استفاده شده است.
اولین خودروی موتور وسط در عقب پس از جنگ جهانی دوم در سال 1962، خودروی (Rene) Bonnet / Matra Djet بوده است. در این خودرو از موتور رنو سیرا 1108 سیسی به همراه محور انتقال چهارچرخِ ون رنو Estafette استفاده شده است. از این مدل خودرو تا سال 1967، چیزی در حدود 1700 خودرو تولید شد. بعد از این خودرو هم اولین De Tomaso ارائه شد که Vallelunga نام داشت. در این خودرو از موتور Ford Cortina 1500 Kent شرکت فورد با محور انتقال VW و گیربکس Hewland استفاده شده بود. این مدل در سال 1963 در تورین ساخته شد و بین سالهای 1964 تا 1968، تعداد 58 خودرو از این مدل تولید شد. یکی دیگر از خودروهای مشابه نیز همان خودروی Lotus Europa بود که از سال 1966 تا 1975 تولید شد.
در نهایت، در سال 1966 بود که خودروی Lamborghini Miura به بازار معرفی شد. این خودرو، یکی از خودروهای جادهای با عملکرد بالا بود که موتور آن در وسط قرار داشت. چرخهای عقب این خودرو محرک بودند. مفهومی که در پسِ خودروی Miura بود، این بود که یک خودروی جادهای تفریحی ارائه شود که در آن از جدیدترین فناوریهای روز استفاده شده باشد؛ بنابراین، در مدل Miura از موتور مدل V12 استفاده شده بود که بین چرخهای عقب به صورت عرضی قرار میگرفت. این موتور، به گیربکس و دیفرانسیل وصل میشد. این خودرو در زمان خود، یکی از خودروهای بسیار خلاقانه و نوآورانه در میان رقبای خود بود. در خودورهای رقبای آن زمان (به غیر از پورشههایی که موتور آنها در عقب بود)، اعم از فراریها و آستون مارتینها، موتور خودروهای تفریحی در جلو قرار داشتند و چرخهای عقب، نیرو را انتقال میدادند.
خودروی مدل Pontiac Fiero نیز یکی دیگر از خودروهای مسابقهای موتور وسط بود که توسط بخش Pontiac در شرکت جنرال موتورز بین سالهای 1984 تا 1988 تولید میشد. مدل Fiero اولین خودروی دو سرنشینه Pontiac بود که در خودروهای کوپه سالهای 1926 تا 1936 ساخته میشد. این خودرو همچنین اولین خودروی موتور وسط تولید انبوه بود که توسط خودروسازان ایالات متحده تولید شد.
NW Rennzweier، اولین خط طولانی در خودروهای مسابقهای تترا
در طراحی خودرو، چیدمان FR یا موتور جلو با چرخهای محرک در عقب، مدلی است که در آن، موتور در جلوی خودرو قرار میگیرد و چرخهای عقب نیرو را انتقال میدهند. از این مدل، در بیشتر خودروهای مرسوم در قرن بیستم استفاده شده است. در مدلهای جدید، معمولاً از چیدمان موتور جلو، چرخهای جلو محرک (FF) استفاده میشود. از این مدل همچنین در اتوبوسهای با ارتفاع زیاد و اتوبوسهای مدرسهای نیز استفاده شده است.
چیدمان FR
در طراحی خودرو، چیدمان موتور در وسط جلو، چرخهای عقب محرک (FMR) یکی از حالتهایی است که در آن، موتور در جلو قرار گرفته است و انتقال نیرو از سمت چرخهای عقب انجام میشود. در مقایسه با چیدمان موتور جلو، چرخهای عقب محرک (FR)، در این حالت موتور به اندازه کافی به سمت عقب فشار داده میشود، به طوری که مرکز جرم آن به سمت عقبِ محور جلو قرار میگیرد. این کار باعث توزیع نیرو میشود و باعث میشود تا ممان اینرسی هم کم شود. بدین ترتیب، کنترل خودرو بهتر میشود. چیدمان مکانیکی در مدل FMR اساساً مشابه با خودروهای FR است. برخی از مدلهای همین خودروها را میتوان در دسته FR یا FMR قرار داد و این امر، به طول موتور نصبشده بستگی دارد (مثلاً به موتورهای 4 سیلندر یا 6 سیلندر). همچنین، بستگی به مرکز جرم نسبت به محور جلو هم دارد.
چیدمان FMR، موتور در پشت محور جلو قرار گرفته است.
مدل موتور وسط، حالتی است که در آن، موتور خودرو در جلوی محورهای چرخهای عقب قرار میگیرد، اما در پشت صندلیهای سرنشینان عقب قرار گرفته است.
مدل موتور وسط، چرخهای عقب محرک را میتوان به عنوان چیدمان اصلی در خودروها دانست. مدل Autocar سال 1901، اولین خودروی بنزینی است که در آن از یک میللنگ استفاده شده است و موتور نیز در زیر صندلیها قرار گرفته است. این خودروی پیشرو اکنون در کلکسیون مؤسسه اسمیتسونیان قرار دارد.
نصب موتور در وسط خودرو به جای جلوی آن باعث میشود تا وزن بیشتری بر روی چرخهای عقب وارد شود. بدین ترتیب، چرخهای عقب کشش بیشتری خواهند داشت و در زمان ترمز نیز بیشتر به چرخهای جلو کمک میکنند. بنابراین، چرخهای عقب کمتر قفل میشوند و خودرو نیز کمتر دچار لغزیدن یا چرخیدن میشود. در صورتی که در خودروی موتور وسط، چرخهای عقب هم نیرو را انتقال دهند، شتابگیری خودرو بر روی سطوح لغزنده بیشتر میشود و بدون آنکه لازم باشد تا وزنی به خودرو اضافه شود یا اینکه هزینه اجزای خودروهای تمامچرخ محرک هم ایجاد شوند، تمامی مزایای خودروهای تمامچرخ محرک حاصل شوند. در چیدمان موتور وسط، ترمزهای ABS و سیستمهای کنترل کشش، بهتر کار میکنند، زیرا کشش بیشتری در آنها ایجاد میشود و کنترل خودرو بهتر میشود. مدلهای موتور وسط، همچنین این مزیت را دارند که خودرو امنتر میشود، زیرا اگر خودرو در پیچها نتواند در خط خود باقی بماند یا اگر نتواند به سرعت توقف کند، ممکن است تصادف کند. مدل موتور وسط، همچنین یکی از روشهایی است که فضای فشردگی خالی بیشتری را در جلوی خودرو، بین سپر و شیشه جلو به وجود میآورد. از این فضا میتوان برای جذبِ بیشتر نیروی مؤثر در برخورد خودرو از جلو استفاده کرد. بدین ترتیب، نفوذ به داخل اتاق سرنشینان در زمان تصادف کمتر میشود.
در بیشتر خودروها و به ویژه در خودروهای مسابقهای، برای کنترل ایدهآل خودرو لازم است تا در هنگام دورزدن، یک تعادل خوب بین چرخهای جلو و عقب وجود داشته باشد تا در پیچها با لغزش به بیرون سرعت خودرو در حد ممکن بیشتر شود. در صورتی که وزن سنگین موتور، در فاصلهای دور نسبت به جلو و در فاصلهای دور نسبت به عقب قرار گرفته باشد، سختتر میتوان به این تعادل دست پیدا کرد. در برخی از مدلهای خودرو، سعی میشود تا به شکلهای دیگری، وزن بین عقب و جلو متعادل شود. به عنوان مثال، میتوان به قرار دادن موتور در جلو و قرار دادن گیربکس و باتری در عقب خودرو اشاره نمود.
خودروی مدل Lotus Europa S1 بر اساس نمونهای ساخته شده است که به منظور رقابت با خودرویی طراحی شده است که قرار بوده تا Henry Ford II ببندد و خودروی مسابقهای Le Mans را در اوایل دهه 1960 تولید کند.
یکی دیگر از مزایا نیز به واسطه این موضوع حاصل میشود که جرم سنگین موتور، نزدیک به عقب صندلیها قرار میگیرد. این کار باعث میشود تا سیستم تعلیق، راحتتر بتواند نیروی سپرها را جذب کند و بنابراین، راننده احساس راحتی بیشتری خواهد داشت. اما در بیشتر خودروهای مسابقهای، بار دیگر از مکان موتور برای افزایش عملکرد آن استفاده میشود. همچنین، نسبت به حالتی که از جاذبهای شوک سفتتر استفاده میشود، در این حالت رانندگی نرمتری به وجود میآید.
این چیدمان همچنین باعث میشود تا موتور، گیربکس و دیفرانسیل به صورت یک قسمت واحد در آیند. این چیدمان به همراه سیستم تعلیق مستقل در چرخهای محرک، باعث میشود تا دیگر نیازی به شاسی برای انتقال واکنش گشتاور موتور وجود نداشته باشد.
بزرگترین عیب مدل موتور وسط این است که فضای سرنشین در عقب کم میشود؛ به همین دلیل، بیشتر خودروهایی که در آنها موتور در وسط قرار میگیرد، دو سرنشینه هستند. در این حالت، موتور باعث میشود تا صندلیهای سرنشینان عقب به سمت محور جلو رانده شوند (اگر موتور در پشت راننده قرار گرفته باشد). استثناهایی هم در این زمینه وجود دارند که از آن جمله میتوان به خودروهایی با طول یا ارتفاع غیرمعمولی اشاره نمود. در این خودروها، فضای سرنشینان را میتوان بین محور با موتور که ممکن است در بین آنها یا در زیر آنها قرار گرفته باشد، تقسیم کرد. از این حالت، در برخی از ونهای تویوتا، کامیونهای بزرگ و اتوبوسها استفاده شده است. از چیدمان موتور وسط (با موتور افقی) در اتوبوسهای تکرکابه در دهههای 1950 و 1960 مانند اتوبوسهای AEC Reliance استفاده شده است. خودروی Ferrari Mondial تنها خودروی به روزی است که در آن از موتور در وسط به معنای واقعی استفاده شده است. این خودرو کروک و دارای چهار صندلی است و کارایی خودروهای مسابقهای و سوپرخودروها را دارد. قرار است که یک مدل خودروی Lotus Evora با پنل سقف کروک نیز تولید شود، اما تاریخ مشخصی برای عرضه آن اعلام نشده است.
همانند دیگر چیدمانهایی که در آنها، موتور در جلو نصب شده است و در معرض باد قرار دارد، چیدمان «موتور در پشت سرنشینان» باعث میشود تا خنککاری موتور دشوارتر باشد. این مشکل در برخی از خودروها وجود داشته است، اما به نظر میرسد که این مسأله در مدلهای جدیدتر تا حد زیادی برطرف شده است. به عنوان مثال، در خودروی مدل Saleen S7، از کانالهای بزرگی در اتاق خودرو در طرفین و عقب بدنه استفاده شده است تا حرارت تولیدشده از سوی موتور آن که خروجی بسیار بالایی دارد، به بیرون منتشر شود.
در صورتی که راننده، کنترل خودرو را از دست بدهد، خودروهایی که موتور آنها در وسط قرار دارد، نسبت به خودروهایی که موتور در جلو است، با خطرات بسیار بیشتری روبرو میشوند - هر چند به سختی میتوان این موضوع را مطرح کرد، زیرا تعادلی بسیار عالی در این خودروها وجود دارد. در حالتی که راننده کنترل خود را از دست بدهد، خودرو شروع به چرخش میکند. به واسطه تمرکز جرم بین محورها (درست همانند حالتی که در مرکز گردونه در زمین بازی قرار گرفته باشید و نه در لبه آن)، ممان اینرسی حول مرکز گرانش، کم است. بنابراین، چرخش به ناگهان رخ میدهد و خودرو سریعتر میچرخد. در این حالت، سختتر میتوان کنترل خودرو را بر گرداند. در مقابل، در خودروهایی که موتور در جلو قرار گرفته است، در حالتی که کشش لاستیکها از دست برود، راحتتر میتوان ترمز زد و کنترل خود را آسانتر میتوان به دست گرفت.
موتور در وسط و زیر کف در شاسی کامیون Hanomag قدیمی
در خودروهای سوپر و مسابقهای بیشتر از چیدمان موتور وسط استفاده میشود، زیرا در این خودروها کنترل خودرو از سایر ویژگیهای دیگر آنها مانند فضای قابل استفاده اهمیت بیشتری دارد. در خودروهای مخصوص مسابقه، معمولاً مطلوب آن است که توزیع وزن به صورت 50 درصد بین عقب و جلو باشد تا داینامیک رانندگی خودرو بهتر شود - این همان حالتی است که با قراردادن موتور در جایی بین محورهای عقب و جلو میتوان به دست آورد.
معمولاً از واژه «موتور وسط»، ابتدا برای خودروهایی استفاده شده که در آنها موتور در بین راننده و محور محرک عقب قرار داشته است. به این چیدمان، موتور وسط در عقب، چرخهای عقب محرک (یا RMR) گفته میشود. چیدمان مکانیکی و همچنین بستهبندی در یک خودروی RMR، اساساً متفاوت از خوردوهایی است که موتور جلو یا موتور عقب هستند.
در صورتی که موتور در جلوی راننده، اما کاملاً در پشت خط محور جلو قرار گرفته باشد، به این چیدمان گاهی موتور وسط در جلو، چرخهای عقب محرک یا همان چیدمان FMR گفته میشود. گاهی هم کمتر به آن، موتور جلو گفته میشود؛ این مدل را میتوان به نوعی به عنوان زیرمجموعهای از حالت اول هم دانست. در چیدمان خودروها، FMR اساساً با FR یکی است، اما به واسطه تفاوت در توزیع وزن، کنترل خودرو متفاوت میشود.
برخی از خودروها را بسته به محلی که کارخانه، موتور را نصب میکند، میتوان در دستههای FR یا FMR قرار داد (I4 در برابر I6). خودروهای قدیمیتری همچون فورد مدل T و A را میتوان به عنوان خودروهای با موتور FMR دانست. علاوه بر این، بسته به مقدار جلوآمدگی موتور در جلوی خط محور جلو، تفاوت بین FR و FMR یک تفاوت سیال است، زیرا تولیدکنندگان سعی میکنند تا جایی که ممکن باشد، موتور را در شاسی قرار دهند.
محل موتور در وسط جلو/چرخهای عقب محرک
در خودروهای زیر چرخهای عقب، نیرو را انتقال میدهند (RWD) و موتور نیز بین راننده و محور جلو قرار دارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص خرید لوازم یدکی کیا و لوازم یدکی هیوندای می توانید از طریق وب سایت با مراجعه به صفحه تماس با ما می توانید با کارشناسان ما در ارتباط باشید.
تمامی حقوق وب سایت متعلق به گروه پارتستان می باشد.
© 2018 PARTESTAN . ALL RIGHTS RESERVED