نقطه کور در هر خودرو، در واقع فضایی در پیرامون خودرو است که راننده نمی‌تواند به صورت مستقیم آن را ببیند و تحت شرایط مشخص، آن را تحت کنترل خود قرار دهد. نقاط کور در بسیاری از وسایل نقلیه وجود دارند: هواپیما، خودروهای سواری، قایق‌های موتوری، قایق‌های بادی و کامیون‌ها. در برخی از موارد حمل و نقل، اساساً هیچ نقطه کوری وجود ندارد که از آن جمله می‌توان به دوچرخه‌ها، اسب‌سواری و موتورسیکلت‌ها اشاره نمود. تنظیم درست آینه‌ها و استفاده از سایر راهکارهای فنی دیگر می‌تواند باعث شود تا نقاط کور خودروها از بین رفته یا کم شوند.
علامتی که از آن، در برخی از کشورها به عنوان هشدار برای یک نقطه کور در جلوی جاده استفاده می‌شود
یک ناحیه صفر نیز مناطق مختلف پیرامون کامیون‌های بزرگ است که راننده نمی‌تواند آن‌ها را مشاهده کند. تصادف‌ها معمولاً در این نواحی رخ می‌دهند.
در حوزه حمل و نقل، دید راننده بیشینه فاصله‌ای است که راننده وسیله نقلیه می‌تواند آن را ببیند و اشیایی که در پیرامون او وجود دارند را مشاهده کند. مقدار دید را معمولاً بر اساس شرایط آب و هوایی و همچنین بر اساس طراحی وسیله نقلیه تعیین می‌کنند. بخش‌هایی از وسایل نقلیه که بر روی دید راننده اثر می‌گذارند، عبارتند از شیشه جلو، داشبود و ستون‌های وسیله نقلیه. داشتن یک دید خوب برای راننده، برای عبور و مرور امن در جاده‌ها بسیار مهم و ضروری به حساب می‌آید.
در صورتی که آینه بغل‌های خودرو به شیوه‌ای خاص تنظیم شوند، دیگر هیچ نقطه کوری باقی نخواهد ماند. این نوع تنظیم می‌تواند تا حد زیادی از کشیده‌شدن ماشین به پیرامون خود از بغل و بسیاری از تصادفات دیگر به ویژه در زمان تغییر خط جلوگیری کند. این روش تنظیم، برای اولین بار توسط جرج پلاتزر در سال 1995 در قالب مقاله‌ای برای جامعه مهندسین خودرو ارائه شد. در برخی از کلاس‌های رانندگی، این روش را تدریس می‌کنند و برخی نیز به استفاده از این روش عادت کرده‌اند و از آن استفاده می‌کنند. از بین بردن نقاط کور با استفاده از این روش و محاسبات آن، ارزان از آب در می‌آید و نیاز به استفاده از راهکارهای فنی برای مسأله را حذف می‌کند. این کار مشروط به آن است که رانندگان زمانی را برای تنظیم آینه‌های خودروی خود و استفاده از آن‌ها صرف کنند. این نوع تنظیم - یعنی بیرون دادن آینه‌ها به اندازه‌ای زیاد به سمت بیرون در یک فرمول مکانیکی ثابت - نسبتاً ساده است، اما استفاده از آن مستلزم مقداری بلدبودن است و راننده نیز باید به آن عادت کند. مشهور است که این روش، می‌تواند در حفظ جان و ایمنی افراد به آن‌ها کمک کند.
اما بر اساس یکی از منابع، این روش را یک اشتباه رانندگی می‌داند و ادعا می‌کند که استفاده از این روش، حتی خطرناک‌تر از حالتی است که از آن استفاده نمی‌شود. برهان این منبع هم آن است که استفاده از این روش، نقاط کور دیگری را به طور مستقیم در پشت خودرو ایجاد می‌کند - نه دلیل در آن نوشته بیان شده است که از آن جمله می‌توان به پشتیبانی اشاره نمود. بر اساس این ادعا، نمی‌توان «بررسی با استفاده از شانه» را حذف کرد.
دید پشت سر، یک حالت کاملاً متفاوت است. منطقه‌ای که به طور مستقیم در پشت وسیله نقلیه قرار دارد، همان منبعی برای برخورد از پشت با عابران پیاده، کودکان و اشیایی به حساب می‌آید که در پشت سر خودرو قرار دارند. این ناحیه را «ناحیه کشنده» می‌نامند. این مسائل به عنوان هدف برخی از راهکارهای فناوری قرار گرفته‌اند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره نمود (این موارد از نظر پیچیدگی فناوری، به ترتیبی تقریبی قرار گرفته‌اند): آینه‌های نمای عقب، آینه‌های بغل، عدسی‌های فرنزل، سونار، سنسورهای پارک و دوربین‌های پشتیبان. زمانی که راننده سعی دارد تا خودرو را از محل پارک خود بیرون آورد، در سمت راست و چپ خود نیز مشکلی مشابه را تجربه می‌نماید. برای برطرف نمودن این مشکلات، هشدارهای ترافیکی متقاطع به صورت خاص طراحی شده‌اند.
در زمان رانندگی، نقاط کور همان مناطقی از جاده هستند که نمی‌توان با نگاه رو به جلو یا از طریق آینه‌های عقب و بغل، آن‌ها را مشاهده نمود (انتظار می‌رود که آینه‌های بغل نیز به درستی برای عابران پیاده تنظیم شده باشند - بالا را ببینید). مرسوم‌ترین این موارد، همان نقاط کور یک‌چهارم عقب و مناطقی به سمت عقب خودرو در هر دو طرف آن هستند. خودروهایی که در خطوط مجاور در مسیر قرار دارند، با استفاده از این آینه‌ها دیده نمی‌شوند. نقاط کور یک‌چهارم عقب به شرح زیر هستند:
نواحی دیگری که از آن‌ها نیز گاهی به عنوان نقطه کور یاد می‌شود، نقاطی هستند که بسیار به زمین نزدیک‌اند و در پشت سر، جلوی رو یا در دو طرف خودروی شما قرار دارند. این امر به ویژه در خودروهایی که صندلی‌های آن‌ها بالاتر است، بیشتر مصداق دارد.
راننده خودروی آبی می‌تواندخودروی سبزرنگ را در آینه‌های خود ببیند، اما تا سر خود را نپیچاند و نقطه کور را چک نکند، نمی‌تواند خودروی قرمز را ببیند (آینه‌ها به درستی تنظیم نشده‌اند)
در این نمودار، دید راننده در یک صفحه افقی در جلوی راننده مسدود می‌شود. نقاط کور سمت جلو که بدین وسیله ایجاد می‌شوند، مشکلاتی را در وضعیت‌های ترافیکی به وجود می‌آورند که از آن جمله می‌توان به انحراف از مسیر، چهارراه‌ها و تقاطع‌های جاده اشاره نمود. نقاط کور پیش روی راننده بر روی معیارهای طراحی زیر تأثیر می‌گذارند:
نقاط کور در ستون A با زوایه 40°
تصادفی که بخشی از دلیل آن به واسطه نقطه کور ستون A بوده است.
همان‌گونه که در این نمای جانبی نشان داده شده است، بیشتر خودروهای سواری دارای یک ستون اریب هستند. زاویه بین افق و ستون A تقریباً در حدود 40 درجه است و این ستون، چندان ضخیم نیست. این موضوع باعث می‌شود تا یک بدنه قوی و آئرودینامیکی در خودرو به وجود آید که یک درب با اندازه کافی هم در آن تعبیه می‌شود.
ستون-A عمودی با نقاط کور کوچک
کناره‌های یک شیشه جلوی پانورامیک، منحنی‌شکل هستند. بنابراین، می‌توان ستون‌های A را به گونه‌ای طراحی نمود که بیشترین دید از جلو را برای راننده فراهم نماید. اما امکان طراحی یک خودروی کوچک آئرودینامیکی با یک ستون A امکان‌پذیر نیست، زیرا هر چه ستون A عمودی‌تر باشد، فضای باز درب‌ها کمتر می‌شود، فضای جلوی آن بیشتر شده و ضریب درگ بیشتری هم در خودرو به وجود می‌آید.
مثال‌هایی از خودروهایی که یک ستون A تقریباً عمودی دارند، به شرح زیر هستند:
میله‌های ستون A می‌توانند دید راننده را کاهش دهند
در برخی از مدل‌های خودروهای امروزی، یک ستون A کاملاً صاف وجود دارد که نسبت به افق زاویه دارد. به عنوان مثال، در خودروهای پونتیاک فایربرد و شورلت کامارو از سال 1993 تا 2002، شیشه جلو نسبت به راستای عمود یک زاویه 68 درجه دارد و این زاویه، معادل با فقط 22 درجه نسبت به افق است.
مزایای دیگر ستون‌های A صاف‌تر این است که ضریب درگ کلی کاهش می‌یابد و بدنه خودرو در برخوردها از جلو قدرتمندتر و مقاوم‌تر می‌شود، اما این مسأله به قیمت کم‌شدن دید راننده در یک میدان دید 180 درجه‌ای از چپ به راست می‌باشد. ستون A صاف‌تر (و بنابراین شیشه جلوی خودرو) همچنین به عنوان عاملی برای محاسبه اثرات در برخورد با عابرین پیاده هم به حساب می‌آید. به طور کلی، هر چه این زاویه صاف‌تر باشد، اثرات بیشتر خواهند بود و باعث می‌شود تا در صورت برخورد، عابر پیاده به سمت «بالا و رو» پرتاب شود و مستقیم به شیشه خودرو برخورد نکند. این مسأله به ویژه در خودروهای مرسدس بنز کلاس A دیده می‌شود که درب موتور آن‌ها نیز دارای یک زاویه کم است.
خودرویی با «شیشه یک‌چهارم»، دید راننده کوتاه و بلند قد
ارتفاع راننده نیز می‌تواند بر روی دید او تأثیر داشته باشد.
در صورتی که ستون A به سمت بالا تقسیم شده باشد و یک شیشه یک‌چهارم کوچک (یعنی شیشه یک‌چهارم جلو) نیز وجود داشته باشد، مشکلاتی در دید راننده ایجاد می‌شود. در برخی از خودروها، شیشه جلو نسبت به خط سقف، دارای یک پخ با شعاع بزرگ است. در صورتی که ستون A دارای یک پخ پرد باشد، می‌تواند مشکلاتی در دید برای رانندگان بلندقد به وجود آورد. در برخی از موارد نیز ستون A می‌تواند دید راننده را در مشاهده موتورسواران با مشکل مواجه سازد.
همچنین ستون B نیز می‌تواند دید رانندگان بلندقد را در خودروهای چهار درب محدود سازد.
در صورت چرخاندن سر، نقاط کور کاهش می‌یابند.
در صورتی که راننده، سر خود را در جهت مانع بچرخاند، اندازه نقطه کور کاهش یافته یا به کلی از بین می‌رود. این کار باعث می‌شود تا راننده بتواند موانع اطراف را بهتر مشاهده کند و درک عمیق‌تر و بهتری را به دست آورد.
با توجه به این‌که در خودروهای کروکی، هیچ اتصالی در سقف، بین ستون‌های A و B وجود ندارد، بنابراین ستون‌های A در این خودروها باید قدرتمندتر و حتی ضخیم‌تر باشند.
اما با نگاه از بالا به پایین، هیچ ستون B یا C دیده نمی‌شود و همین امر باعث می‌شود تا دید در پشت راننده بهتر شود.
انعکاس نور خورشید در داشبورد
بهترین کار این است که داشبورد دارای سطحی مشکی‌رنگ و بدون انعکاس باشد.
در صورتی که داشبورد کوچک باشد، مقدار انعکاس در بخش پایینی شیشه جلو به وجود می‌آید. در صورتی که داشبورد بزرگ باشد، مقداری انعکاس در چشم راننده می‌افتد.
بهترین راه این است که ستون A نیز دارای سطحی مشکی‌رنگ و بدون انعکاس باشد.
در صورتی که کناره شیشه منحنی‌شکل باشد، انعکاس کمتری در ستون A به وجود می‌آید.
برخی از خودروهای جدید، دارای سانروف‌های بسیار بزرگی هستند. در برخی از موارد، نور خورشید که از طریق این سان‌روف‌ها به داخل خودرو می‌تابد، به داشبورد برخورد می‌کند و انعکاس آن بر روی شیشه جلو دیده می‌شود.
برخی از عوامل دیگر نیز در طراحی وجود دارند که می‌توانند باعث کاهش در دید راننده شوند. این عوامل عبارتند از: ایمنی، زیرا ستون‌های باریک‌تر را نمی‌توان به اندازه ستون‌های ضخیم‌تر، قدرتمند ساخت؛ محدودیت‌های مرتبط با اندازه که مربوط به آئرودینامیک هستند، زیرا شیشه‌های بلندتر و عمودی‌تر باعث می‌شوند تا یک درگ اضافی بر روی خودرو به وجود آمده و میزان مصرف سوخت افزایش می‌یابد. این عوامل همچنین شامل مد و هزینه‌ها نیز می‌شوند. این عوامل در مواردی مطرح می‌شوند که ملاحظات طراحی و ظاهر خودرو به عنوان ملاحظاتی بسیار مهم تلقی می‌شوند.
شرکت مادر پیشین ولوو، شرکت فورد موتور، از این سیستم در برندهای فورد، لینکولن و مرکوری خود استفاده کرده است.
این سیستم برای اولین بار در خودروی سدان ولوو S80 معرفی شد. زمانی که خودرو وارد یک نقطه کور خود می‌شد و راننده، عدسی‌ها را با دو عدسی که بر روی درب خودرو نصب شده بودند، روشن می‌کرد، می‌توانست منطقه نقطه کور را چک کند تا از برخورد با آن جلوگیری شود
این سیستم در خودروهای شرکت فورد در بهار سال 2009 در مدل‌های فورد فیوژن و فورد هیبرید مدل سال 2010، مرکوری میلان و میلان هیبرید مدل سال 2010 و همچنین لینکولن MKZ و مزدا 6 به کار گرفته شد. این سیستم همچنین بر روی مدل Mazda CX-9 Grand Touring مدل 2010 نیز به کار رفت.
در برخی از سیستم‌های جدیدتر و گران‌تر نیز از رادار استفاده می‌شود که دارای عملکردی بهتر است. این سیستم همچنین نزدیک‌شدن سریع خودروها به داخل نقطه کور را نیز به راننده هشدار می‌دهند.
چنانچه قصد خریداری قطعات لوازم یدکی هیوندای و یا لوازم یدکی کیا را دارید میتوانید برای راهنمایی بیشتر در این مورد با کارشناسان ما تماس بگیرید.
ااطلاعات شرکت
آدرس :
تهران، خ امیرکبیر، خ ملت، کوچه کاوه، پلاک 43، واحد 2
روابط عمومی
021-33532382
پست الکترونیک:
info@partestan.com
فکس:
021-36619921
لینک های کاربردی
پارتستان من
تمامی حقوق وب سایت متعلق به گروه پارتستان می باشد.
© 2018 PARTESTAN . ALL RIGHTS RESERVED
