دوربین نمای عقب (دنده عقب)

دوربین پشتیبان (که به آن دوربین دنده‌عقب یا دوربین نمای عقب هم گفته می‌شود)، نوع خاصی از دوربین تصویری است که به طور خاص در عقب خودرو نصب شده است و از پشت خودرو برای راننده پشتیبانی ارائه می‌کند. این دوربین به راننده کمک می‌کند تا نقاط کور کمتری داشته باشد. این دوربین به طور خاص طراحی شده است تا از برخورد خودرو با عقب آن جلوگیری شود. منطقه‌ای که در پشت خودرو قرار دارد را «ناحیه کشنده» می‌گویند، زیرا منجر به تصادفات می‌شود. دوربین‌های پشتیبان معمولاً بر روی واحد سر خودرو نصب می‌شوند.

کارکرد دوربین نمای عقب

طراحی دوربین‌های پشتیبان از آن جهت با سایر دوربین‌های خودرو متفاوت است که تصویر در جهت افقی وارون می‌شود، به طوری که تصویر حاصل به صورت آینه‌ای نشان داده می‌شود. این کار ضروری است، زیرا تصویر دوربین و جهت‌های مخالف چهره راننده است و بدون این کار، سمت راست دوربین در سمت چپ راننده قرار می‌گیرد و بر عکس. تصویر آینه‌ای باعث می‌شود تا جهت‌گیری نمایش با آینه‌های فیزیکیِ نصب‌شده بر روی خودرو همخوانی داشته باشد. دوربین‌های پشتیبان معمولاً دارای زاویه‌ای وسیع و لنزهای چشم‌ماهی مانند هستند. هر چند این نوع لنزها باعث می‌شوند تا قابلیت‌های دوربین برای دیدن اشیای دورتر کم شود، اما در عوض دوربین می‌تواند مسیرهای قطع‌شده افقی از یک سمت عقب به سمت دیگر را به خوبی ببیند. این دوربین‌ها معمولاً زاویه رو به پایینی دارند تا بتوانند اشیایی که احتمالاً بر روی زمین قرار دارند را بهتر ببینند و همچنین، در صورتی که خودرو به دیوارها یا سکوها نزدیک شود، بهتر آن‌ها را تشخیص دهد. به همین دلایل زاویه این دوربین‌ها به صورت مستقیم در نظر گرفته نمی‌شود.

استفاده از دوربین‌های پشتیبان بر روی یدک‌کش‌هایی که به سختی می‌توانند پشت سر خود را مشاهده کنند، بسیار مرسوم است. اخیراً با افزایش محبوبیت و استفاده از DVD پلیرها و سیستم‌های راهبری GPS - که می‌توانند هزینه‌های اضافی برای اضافه‌کردن یک LCD بر روی صندلی راننده را توجیه کنند - استفاده از این دوربین‌ها بسیار رایج‌تر شده است. امروزه این دوربین‌ها به عنوان یک آپشن بر روی خودروهای سواری استاندارد یا کامیون‌ها و خودروهای مسابقه‌ای ارائه می‌شوند. همچنین می‌توان آن‌ها را به عنوان لوازم جانبی در بازارهای پس از فروش (AfterMarket) نیز تهیه نمود. در درون خودروها، صفحات نمایش به گونه‌ای سیم‌کشی و طراحی شده‌اند که زمانی که راننده دنده‌عقب را انتخاب می‌کند، این دوربین‌ها به صورت خودکار فعال می‌شوند و نمایی از پشت را در حالت دنده‌عقب به راننده نشان می‌دهند. همچنین یک سری خطوط شطرنجی هم بر روی صفحه نمایش داده می‌شود. این خطوط شطرنجی بر اساس خطوط موجود در محوطه پارکینگ ترسیم می‌شوند تا به راننده کمک کنند. در حالت‌های دیگر و در مواردی که دنده‌ای به جز دنده‌عقب انتخاب شده باشد، در بیشتر سیستم‌های پارک، نقشه بر روی این نمایشگرها نشان داده می‌شود.

بیشتر بخوانید: سیستم هوشمند کمک پارک (IPAS)

انواع مدل‌های دوربین نمای عقب

بر اساس مورد استفاده از این دوربین‌ها، آن‌ها را در مدل‌ها و طرح‌های مختلفی ارائه نموده‌اند.

• در خودروهایی که به صورت پیش‌فرض و در کارخانه، دوربین‌های پشتیبان نصب نشده است، می‌توان دوربین‌های پشتیبان و یا دنده‌عقب را به صورت لوازم جانبی پس از فروش، از بازار تهیه کرده و بر روی آن‌ها نصب نمود. این دوربین‌ها در دو نسخه با سیم و بی‌سیم ارائه شده‌اند.
• در خودروهای بزرگی مانند ماشین‌های کاروان و تریلی‌ها، وجود سیستم‌های دوربین به صورت سروومکانیزم به راننده امکان می‌دهند تا بتواند دوربین‌ها را از راه دور چرخانده و کنترل کند.
• دوربین‌های پشتیبان بی‌سیم دارای یک دوربین و دریافت‌کننده بی‌سیم هستند و بنابراین، نصب آن‌ها ساده‌تر و ارزان‌تر تمام می‌شود.
• پیام‌گیرهای صوتی داخلی (به صورت یک‌طرفه یا دوسویه) نیز علاوه بر دوربین‌ها کار گذاشته می‌شوند تا با یک علامت‌دهنده در بیرون خودرو ارتباط برقرار شود - این لوازم در تریلرهای بزرگ‌تر یا کشتی‌های پرتاب بسیار مرسوم هستند.
• در دوربین‌های دید در شب، یک سری چراغ دید در شب کار گذاشته می‌شود تا در زمان تاریکی، پشت خودرو را روشن کنند (این دوربین‌ها تحت عنوان دوربین‌های داشبورد شهرت دارند). این دوربین‌ها معمولاً برای خودروهایی به فروش می‌روند که نمایشگرهای ثابت در درون آن‌ها کار گذاشته نشده است. این سیستم‌ها شامل صفحات قابل حملی هستند که می‌توان آن‌ها را بر روی داشبورد یا بر روی آینه عقب، به صورت ثابت نصب کرد. همچنین از یک سری سیم برای برقراری ارتباط آن‌ها با دوربین‌های عقب و از جمله دوربین‌های پشتیبان استفاده می‌شود.
• بنابراین، برخی از دوربین‌های عقب و دوربین‌های پشتیبان به نمایشگرهایی وصل می‌شوند که بر روی آینه‌های عقب تعبیه شده‌اند. از این دوربین‌ها به منظور پایش منطقه عقب خودرو استفاده می‌شود. بدین ترتیب، «از هزینه‌های مربوط به ابزارآلات، نرم‌افزار، سخت‌افزار و آزمون برای یکپارچه‌سازی نمایشگرها و امکانات دیگر در سایر قسمت‌های خودرو کاسته می‌شود.»
• مدل‌های چارچوب-صفحه-لایسنس، مدل‌هایی هستند که در آن‌ها امکان نصب ثابت، بدون نیاز به هیچ‌گونه تغییر در تجهیزات ثابت خودرو وجود دارد.
• دوربین‌های سفارشی: دوربین‌های چراغ ترمز، یک مجموعه دستگاه‌های ترکیبی هستند که شامل یک دوربین هم می‌شوند و در عین حال، چراغ ترمز را روشن می‌کنند. در برخی از دوربین‌های پشتیبان، همچنین از ترکیبی از LEDها در پیرامون لنزهای دوربین استفاده می‌شود تا در حین استفاده، پیرامون آن را روشن کنند.

نمای یک دوربین پشتیبان که بر روی صفحه راهبری خودروی لکسوس IS250 نشان داده شده است.

تاریخچه دوربین نمای عقب

اولین دوربین پشتیبان بر روی خودروی مفهومی بیوک سنتوریون استفاده شد. این دوربین در ماه ژانویه سال 1956 در جنرال موتورز موتوراما رونمایی شد. در این خودرو، یک دوربین تلویزیونی در عقب خودرو نصب شده بود که تصاویری را به جای آینه عقب، به صفحه تلویزیون نصب‌شده بر روی داشبورد ارسال می‌کند.

بعداً از یک دوربین پشتیبان در خودروی مفهومی آزمایشی ولوو مدل سال 1972 (VESC) استفاده شد. با این حال، از این دوربین در مدل ولوو مدل 240 استفاده نشد.

اولین خودروی تولید انبوهی که در آن، از دوربین‌های پشتیبان استفاده شده بود، خودروی Toyota Soarer Limited (UZZ31 and UZZ32) بود. این خودرو صرفاً در ژاپن بود و در همتای آن، یعنی در لکسوس SC در ایالات متحده، این آپشن وجود نداشت. در سیستم تویوتا از یک صفحه رنگی EMV استفاده می‌شد. همچنین یک دوربین CCD نیز بر روی اسپویلر عقب نصب شده بود. از این سیستم، پس از سال 1997 دیگر استفاده نشد. در ماه آوریل سال 2000، بخش لاکچری در نیسان اینفینیتی، مانیتور نمای عقب (RearView) خود را بر روی خودروی سدان گل سرسبد خود معرفی کرد و آن را در نمایشگاه بین‌المللی خودرو در سال 2000 در نیویورک رونمایی نمود.

 با معرفی خطوط راهنما بر روی صفحه نمایش رنگی به عنوان یکی از پارامترهای پارک، در مانیتور RearView از یک دوربین نصب‌شده بر روی صفحه لایسنس در بدنه هم استفاده شده بود. این دوربین، تصاویر آینه‌شده‌ای را به یک صفحه LCD روی داشبورد (7 اینچی) ارسال می‌کرد. این قابلیت به عنوان یک آپشن در ماه می سال 2001 میلادی، در بازارهای آمریکای شمالی ارائه شد. نیسان پریمرا مدل سال 2002 نیز توانست تا دوربین پشتیبان مانیتور RearView را در خارج از مرزهای ژاپن و آمریکای شمالی ارائه نماید.

برای مدتی، این آپشن‌ها در بازارهای لوازم‌یدکی موجود بودند. سازندگان وسایل برقی نیز چندین گزینه ارتقاءیافته به بازار ارائه نمودند که می‌توان با کمک‌گرفتن از متخصصین، بدون تعویض کنسول مرکزی خودرو، نصب نمود.

نوع های دیگر دوربین های نمای عقب

برخی دیگر از سیستم‌های دوربین هم وجود دارند که می‌توانند نمایی جامع‌تر ارائه دهند.

در سال 2007 بود که شرکت نیسان، «دوربین نمای پیرامونی» خود را بر روی خودروی اینفینیتی EX35 مدل 2008 خود معرفی نمود. در این سیستم، از چهار دوربین استفاده می‌شد تا نمای چشم‌پرنده‌ای از خودرو ارائه شود. BMW نیز سیستم رقیب خود به نام نمای پیرامونی را در سال 2009 بر روی سری F10 5 ارائه کرد. سایر خودروسازان دیگر هم پس از آن، سیستم‌های مشابهی را ارائه کردند. شرکت تویوتا نیز در سال 2010، مانیتور نمای پانورامای خود را در خودروهای آلفارد و ولفایر مدل سال 2012 ارائه نمود.

دوربین نمای پیرامونی نصب‌شده بر روی نیسان الگرند

دوربین آینه بغل

این نوع آینه‌ها با آپشن دوربین برای اولین بار در ماه اکتبر سال 2018، در بازار ژاپن و بر روی خودروی لکسوس ES معرفی شد. نام این تجهیزات، آینه‌های نمای بغل بودند.

دوربین پشتیبان بی‌سیم

این مدل دوربین‌ها در واقع نوعی از دوربین‌های دنده عقب هستند که برای برقراری ارتباط بین دوربین و نمایشگر آن هیچ نیازی به سیم ندارند. این دوربین‌ها به صورتِ از راه دور کار می‌کنند. دوربین‌های نمای عقب بی‌سیم معمولاً دارای منابع برق جداگانه‌ای برای نمایشگر خود هستند. منبع برق دوربین‌ها معمولاً همان منبع ترمزها هستند و زمانی که دنده‌عقب فعال می‌شود، این دوربین‌ها نیز فعال می‌شوند. در بیشتر این نوع دوربین‌های پشتیبان، یک فرستنده (در نزدیکی دوربین) و یک دریافت‌کننده (در نزدیکی نمایشگر) وجود دارد که از آن‌ها برای رله‌کردن سیگنال‌ها و تصاویر زنده انجام می‌شود. در برخی از مدل‌های این دوربین‌ها، مانند دوربین‌های پشتیبان Pearl RearVision که توسط شرکت Pearl Automation ساخته می‌شوند، از انرژی خورشید به عنوان منبع توان استفاده می‌شود. برق لازم برای نمایشگر این دوربین‌ها را می‌توان از فندک خودرو که بر روی داشبود قرار دارد، گرفت. برخی از این نمایشگرها نیز بر روی آینه‌های نمای عقب قرار گرفته‌اند و بنابراین، به صورت چندمنظوره از آن‌ها استفاده می‌شود. برخی از این دوربین‌ها نیز با گوشی همراه راننده سینک می‌شوند و بدین ترتیب، تصویر آن‌ها با استفاده از یک اپلیکیشن بر روی صفحه گوشی نمایش داده می‌شود. مزیت اصلی این نوع دوربین پشتیبان، آن است که نصب آن بسیار آسان است و به ندرت، برای نصب آن از متخصصین کمک گرفته می‌شود. نصب این نوع دوربین‌ها همچنین دید راننده را محدود نمی‌کنند و برای نصب آن‌ها نیز نیاز به هیچ‌گونه سوراخکاری یا خواباندن سیم در خودرو وجود ندارد. با این حال، خرید این نوع دوربین‌ها معمولاً بسیار گران تمام می‌شود.

مانیتورهای نقطه کور و سایر فناوری‌های دیگر

مانیتورهای نقطه کور، آپشنی هستند که قابلیت‌هایی فراتر از پایش جوانب خودرو را ارائه می‌نمایند. این مانیتورها ممکن است مجهز به یک «هشدار برای ترافیک متقاطع» هم باشند. در صورتی که راننده از یک فضای پارک در حال خروج باشد و خودروهای دیگر از جانب به او نزدیک شوند، این سیستم به راننده هشدار می‌دهد.

قوانین مرتبط به دوربین های نمای عقب

در ایالات متحده، قانون ایمنی حمل و نقل با عنوان کودکان کامرون گالبرانسن مربوط به سال 2007، وزارت حمل و نقل را الزام نموده تا مقرراتی را برای ایمنی در برخورد از عقب تدوین نماید. این مقررات باید ظرف مدت 3 سال تدوین شوند و تمامی خودروها باید ظرف مدت 4 سال از نهایی‌شدن این مقررات، آن را به طور کامل رعایت نمایند.

در این قانون یک سررسید زمانی یعنی فوریه سال 2011 برای صدور مقررات نهایی تعیین شده است. با این حال، در دولت اوباما، USDOT همواره این مدت زمان را تمدید کرد و ادعا نمود که برای تجزیه و تحلیل هزینه‌ها و مزایای حاصل از اجرای این الزامات نیاز به زمان بیشتری دارد. در ماه سپتامبر سال 2013، گِرِگ گالبرانسن، یعنی پدر همان کودکی که این قانون به نام او نامگذاری شده بود، به همراه گروهی از مشتریان و حامیان این قانون، یک دادخواست را به دادگاه دوم استیناف تقدیم کردند. ایشان طی این دادخواست از USDOT خواستند تا ظرف مدت 90 روز، مقرراتی را در خصوص دوربین‌های پشتیبان پیاده نماید. در حدود نیمی از خودروهای مدل سال 2012 مجهز به دوربین‌های پشتیبان بودند.

در 31 مارس سال 2014، یعنی چهار سال پس از تاریخ سررسید تعیین‌شده، اداره ملی ترافیک بزرگراهی در ایالات متحده اعلام نمود که تمامی خودروهایی که در ایالات متحده، پس از سال 2018 تولید و فروخته می‌شوند، باید همگی مجهز به دوربین‌های پشتیبان باشند. در 31 اکتبر سال 2016، وزارت حمل و نقل کانادا، یک الزام مشابه را در همان زمان تعیین نمود.

برای دریافت اطلاعات درباره ی انواع قطعات لوازم یدکی هیوندای و لوازم یدکی کیا میتوانید با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید.